"รู้สิ่งใดไม่สู้รู้วิชา รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี"
หนังสือเล่มนี้จะเล่าให้ฟัง
ว่ามันเป็นอย่างไร
เด็กหนุ่มครุ่นคิดอยู่ครู่ใหญ่ "หม่อมฉันคงลวงพระองค์ให้ลงสู่สระแห่งนี้มิได้หรอก
แต่หม่อมฉันสามารถทำให้พระองค์ยอมขึ้นจากสระได้ ขอเชิญพระองค์ลงสู่สระก่อนเถิด
หม่อมฉันจะแสดงให้ดู" และเเล้วพระราชาก็ถูกเด็กหนุ่มลวงลงสระจนได้
แต่หม่อมฉันสามารถทำให้พระองค์ยอมขึ้นจากสระได้ ขอเชิญพระองค์ลงสู่สระก่อนเถิด
หม่อมฉันจะแสดงให้ดู" และเเล้วพระราชาก็ถูกเด็กหนุ่มลวงลงสระจนได้
ผู้ซึ่งไม่เคยแพ้ใครในด้านสติปัญญา ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ เพื่อนสนิท คนแก่ไปจนถึง
พระเจ้าแผ่นดินก็ไม่รอดพ้นจากคมปัญญาของเขา และไม่เว้นแม้เเต่พระสังฆราช
ด้วยนิสัยไม่เกรงใจใครนี้เอง ไม่ว่าเขาจะไปอยู่ที่ใดก็เป็นอันต้องเดือดร้อนไปทั่ว
เพราะทุกครั้งวิกฤตจะถูกพลิกเป็นโอกาสและหาผลประโยชน์เข้าตัว ศรีธนญชัยจึง
เอาตัวรอดได้เสมอ ถึงกระนั้นเขาก็ยังมีความดีอยู่ เพราะเคยสร้างความตกตะลึง
จนประเทศที่มารุกรานสยามไม่กล้าทำอะไร ตลอดชีวิตที่ไม่เคยเสียเปรียบใคร
และการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าแบบเเกมโกง ทำให้เรื่องราวของศรีธนญชัยโจษขานไปทั่ว
และเป็นที่กล่าวขานมาจนถึงปัจจุบัน...
"รู้สิ่งใดไม่สู้รู้วิชา รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี" กลอนสองวรรคนี้
จึงชี้ให้เห็นอย่างชัดเจนว่า เรื่องวิชาความรู้นั้นสำคัญมาก แต่เหนือสิ่งอื่นใด
ผู้ที่รู้จักเอาตัวรอดด้วยสติปัญญานั้นย่อมเหนือกว่าเสมอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น